غربت حضرت محسن علیه السلام در میان مدعیان محبت

به گزارش راه شلمچه، متن کامل یادداشت بدین شرح است:
تنها سه روز از شهادت جان‌سوز پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله گذشته بود که اهل سقیفه، در یورش به بیت ولایت، آتش بر درِ خانه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام افکندند؛ خانه‌ای که حریم قدس وحی، مأوای ملائکه و مهبط جبرئیل بود. در این هجوم سهمگین، پهلوی حضرت صدیقه کبری سلام‌الله‌علیها شکست و فرزند مظلومشان، محسن بن علی علیهماالسلام، نخستین شهید راه ولایت، در همان لحظه جان سپرد.
با این همه، شگفتا که در روزگار ما عده‌ای کم‌اطلاع و خودباخته، با ژست روشنفکری و تحت عنوان «متهجّرستیزی»، بی‌هیچ تحقیق در متون معتبر، این حقیقت آشکار را انکار کرده و بر مظلومیت محسن شهید علیه‌السلام زبان جسارت می‌گشایند. این هتک حرمت، نه نقد علمی، که تعرض به حریم عصمت و اهانت به شعائرالله است؛ جرمی نابخشودنی که وعده عذاب الهی درباره آن قطعی و محتوم است.
تاریخ، خود گواهی رساست که عزای حضرت محسن علیه‌السلام سیره‌ای ماندگار در میان اولیای خدا و پیروان صادق آنان بوده است. قاضی عبدالجبار همدانی (متوفای ۴۱۵ق)، متکلم نامدار اهل‌تسنن، شهادت می‌دهد که در سرزمین‌های اسلامی چون شام، رمله، صور، عکا، عسقلان، دمشق و بغداد، برای این شهید مظلوم سوگواری برپا می‌شده است؛ و این سندی است روشن بر آن‌که یاد محسن علیه‌السلام در وجدان عمومی امت اسلامی زنده بوده است.
از سوی دیگر، محدّثان بزرگ اهل‌تسنن چون ابن‌قتیبه دینوری در الإمامة والسیاسة، بلاذری در أنساب الأشراف و ابن‌عبدربه اندلسی در العقد الفرید، اصل هجوم به خانه فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها و فشار در بر آن بانوی مظلومه را ثبت کرده‌اند؛ و برخی صریحاً شهادت محسن علیه‌السلام را به قلم آورده‌اند. این شواهد متواتر، حقیقتی انکارناپذیر را به تصویر می‌کشند؛ حقیقتی که با هیچ توجیه و تحریفی زدوده نخواهد شد.
بر ماست که پیش از هر سخن، حرمت شعائر الهی را پاس بداریم و بدانیم عزای محسن بن علی علیهماالسلام، نه افسانه‌ای عاطفی، که واقعه‌ای مستند، حقیقی و ستون استوار اعتقاد شیعه است؛ ستونی که خون دل تاریخ بر آن جاری است و تا قیامت، گواه مظلومیت اهل‌بیت علیهم‌السلام خواهد بود.

 امیری سوادکوهی