به گزارش راه شلمچه، درباره جایگاه و اهمیت روز بیستم صفر از دو جهت باید مورد بررسی و توجه قرار گیرد:
1- حضور امام سجاد(ع) با سایر اهل‌بیت(ع) در این روز بعد از مراجعت از شام به کربلای معلی : مرحوم مجلسی در کتاب زادالمعاد صفحه 402 می‌نویسد: «مشهور آن است که سبب تاکید زیارت آن حضرت در این روز، آن است که امام زین‌العابدین(ع) با سایر اهل‌بیت(ع) در این روز بعد از مراجعت از شام به کربلای معلی وارد شدند و سرهای مطهر شهدا را به بدن‌های ایشان ملحق کردند.»
2- حضور جابر ابن عبدالله انصاری و عطیه و همراهی کاروان اسرای اهل‌بیت(ع): مرحوم سید ابن طاوس در کتاب لهوف، صفحه 225 می‌نویسد: هنگامی که زنان و خاندان امام حسین(ع) از شام بازگشتند و به عراق رسیدند، به راهنمایشان گفتند: «ما را از راه کربلا ببر» آنان به قتلگاه شهدا رسیدند و جابر ابن عبدالله انصاری که خدا رحمتش کند و گروهی از بنی‌هاشم، و مردانی از خاندان پیامبر(ص) را دیدند که برای زیارت قبر حسین(ع) آمده بودند. پس در یک زمان در آنجا گرد آمدند و با گریه و اندوه و بر سر و صورت‌زنان به هم رسیدند و مجلس‌های عزایی برپا داشتند که جگر را آتش می‌زد.»
3- استحباب زیارت اربعین: اما درباره استحباب زیارت اربعین دو روایت از امامان(ع) بیان شده است:
- امام صادق(ع) زیارت اربعین را به «صفوان ابن مهران جمال» تعلیم می‌دهد و همین تعلیم دادن، نشانه بزرگداشت زیارت اربعین است (بحارالانوار، ج 98، ص 331)
- روایت امام حسن عسکری(ع) که زیارت اربعین را در زمره نشانه‌های پنج‌گانه مؤمن بیان می‌کند. (المزار، شیخ مفید، ص 53)
4- استحباب پیاده‌روی زیارت اربعین: روایات متعددی درباره پیاده رفتن (ماشیاً) به زیارت امام حسین(ع) وجود دارد، و این رسم و سنت پیاده‌روی از همان ابتدای وقوع حادثه عاشورا مرسوم شده که زیارت جابر ابن عبدالله انصاری و عطیه کوفی و بعد کاروان اسرا با حضور امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) شاهدی است بر این مدعا. همچنین سیره علما و فقهای شیعه بر این سنت پیاده‌روی تاکنون و طی قرن‌ها بر این مسأله مستمر بوده است.
ابن قولویه در کتاب کامل‌الزیارات صفحه 134 می‌نویسد: علی ابن میمون صائغ از امام صادق(ع) نقل کرده که آن حضرت فرمود: ای علی! قبر حسین علیه‌السلام را زیارت کن و ترک مکن. عرض کردم: ثواب کسی که آن حضرت را زیارت کند چیست؟ حضرت فرمودند: کسی که آن حضرت را پیاده زیارت کند، به هر قدمی که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته می‌شود و یک گناه از او محو می‌فرماید و یک درجه مرتبه‌اش را بالا می‌برد.
وقتی به زیارت رفت حق تعالی دو فرشته را موکل او می‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را می‌نویسد و آنچه شر و بد می‌باشد را نمی‌نویسد. و وقتی برگشت با او وداع کرده و به وی می‌گویند: ای ولی خدا! گناهانت آمرزیده شد، و تو از افراد خوب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش می‌باشی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم خود نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود.»
راهپیمایی اربعین، تجلی الگوی جامعه توحیدی و انسانی
1- در این راهپیمایی همه انسان‌ها تلاش می‌کنند با نیت تقرب به خدا و اخلاص و گام‌های عملی نوع‌دوستی و احسان به دیگران حسن فاعلی و حسن فعلی خود را به نمایش بگذارند.
2- این راهپیمایی که از همه کشورهای جهان می‌توانند در آن شرکت کنند، بزرگ‌ترین اجتماع مسالمت‌آمیز الهی و انسانی جهان است که براساس سیره ضد ظلم و استکبار امام حسین(ع) به لحاظ مالی و جانی است، که اگر حسین زمان حضرت مهدی(عج) ظهور فرمودند، با مال و جان خود آن حضرت را یاری کنند.
۳- پیاده‌روی اربعین نوعی تجدید میثاق با امام حسین(ع) و اهل بیت و امامان معصوم(ع) است که ما صداقت و وفاداری خود را نسبت به سیره آن بزرگواران و ابراز عداوت و برائت نسبت به دشمنان آنان ابراز می‌داریم.
۴- پیام راهپیمایی اربعین امکان عملی و تحقق پیروزی حق بر باطل و آغاز شکل جدیدی از نبرد فرهنگی با سازوکارها و توطئه‌های طاغوت‌های زمانه است و قدرت متحد و یکپارچه جبهه حق را در برابر جبهه باطل به نمایش می‌گذارد.
۵- راهپیمایی اربعین الگوی سبک زندگی یک انسان موحد و خداپرست را در برابر الگوی سبک زندگی انسان‌های ملحد و کافر به جهانیان نشان می‌دهد. و دهها دستاوردی که در این مختصر مجال بیان آن نیست.
منبع؛ کیهان
