روزگاری که تهاجم فرهنگی غرب تلاش دارد بنیان‌های فرهنگی ایران را زیر سؤال ببرد، حتی شاید بیشترین هزیه‌کرد را برای زیر سوال بردن فرهنگ حیا و عفاف انجام داده و حالا شاید یک جایزه حتی اگر نخل طلای کن هم باشد هزینه بزرگی برای این حرف‌ها نیست.
حالا برخی از چهره‌های سینمایی ما، به جای دفاع از هویت ایرانی اسلامی، در نقش بلندگوی رسانه‌های بیگانه ظاهر می‌شوند. جدیدترین نمونه این روند تأسف‌بار، بیانیه سعید روستایی کارگردان فیلم «برادران لیلا» است که با فیلم زن و بچه در جشنواره کن حضور داشته در رسانه آمریکایی ورایتی، حجاب را نه به عنوان قانون و ارزش فرهنگی، بلکه به عنوان «تحمیل» و «اجبار» معرفی کرده و با ادبیاتی تحریف‌شده، تلاش کرده خود را قربانی جلوه دهد.
وقتی تریبون ضدایرانی، ابزار تطهیر می‌شود
روستایی که در داخل کشور با استفاده از تمام امکانات قانونی و مجوزهای وزارت ارشاد فیلم ساخته، حالا در رسانه‌ای که سابقه‌ای طولانی در ایران‌ستیزی دارد، مدعی شده که فیلمش را با اجبار به رعایت حجاب ساخته و به اجبار «قوانین جمهوری اسلامی» تن داده است.
فارغ از اینکه این سخنان نشان دهنده بازی عامدانه روستایی در زمین دشمن است باید دید، وزارت ارشاد با مجوز دادن به فیلم روستایی از چه تفکری حمایت کرده است.
هرچند همه همواره از فعالیت قانونی هنرمندان خوشحال می‌شوند، البته اگر واقعا قانونی باشد.
حجاب؛ قانون یک جامعه، نه سلیقه فردی
متأسفانه برخی از اهالی سینما هنوز درک نکرده‌اند که حجاب در ایران صرفاً یک رسم یا سلیقه شخصی نیست، بلکه قانون کشور و بخشی از هویت ملی و دینی ماست، پس توهین به آن فارغ از توهین به مقدسات دینی اهانت به بخش مهمی از جامعه ایرانی است.
جشنواره‌زدگی تا مرز بی‌هویتی
روستایی نه اولین و نه آخرین هنرمندی است که برای دیده شدن در جشنواره‌های خارجی، هویت ملی و دینی خود را زیر پا می‌گذارد. اما مسئله زمانی جدی‌تر می‌شود که این دیده شدن، به قیمت تحریف قانون، زیر سؤال بردن نهاد خانواده، و حمله به ارزش‌هایی چون حجاب تمام شود. اینجا دیگر مسئله هنر نیست؛ مسئله، عبور از خطوط قرمز فرهنگی و بازی در پازل رسانه‌های دشمن است.
قطعا در شرایطی که بیشترین هزینه برای مقابله حیا و حجاب توسط دشمنان جمهوری اسلامی انجام می‌شود، یک نخل طلای کن دیگر این حرف‌ها را نخواهد داشت؛ اما چه خسرانی است که این فروش وطن نخل طلایی هم در بر نداشته باشد.
جشنواره‌گردی با چاشنی هتاکی به قانون
رفتار روستایی، نمونه کلاسیک از جشنواره‌گردی به هر قیمت است. اینکه برخی فیلمسازان، تنها در آستانه جشنواره‌های بین‌المللی، یاد حقوق زنان، آزادی بیان و مخالفت با حجاب می‌افتند، دیگر برای مخاطب ایرانی غریبه نیست. آنان حاضرند برای دیده شدن روی فرش قرمز، از تحریف واقعیت گرفته تا توهین به ارزش‌های ملی و دینی، هر کاری بکنند؛ چرا که مخاطب هدفشان، نه مردم ایران، بلکه داورانی هستند که تنها در صورت مخالفت با فرهنگ ایرانی، به فیلم‌ها امتیاز می‌دهند.
منبع؛ فارس
