به گزارش راه شلمچه، فارین‌پالیسی به قلم استیون کوک پژوهشگر شورای روابط خارجی آمریکا نوشت: ارزیابی عملکرد رؤسای‌جمهوری آمریکا در ۱۰۰ روز اول، یک رسم قدیمی است. دونالد ترامپ، در سه ماه اول بعد از مراسم تحلیفش وعده‌های بسیار زیادی داد. ترامپ دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش را مانند یک شیر آغاز کرد، اما اکنون بیش از هر چیز شبیه به یک برّه است.
ترامپ، اسرائیل و حماس را وادار کرد که آتش‌بسی را بپذیرند که توسط رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، جو بایدن، مذاکره شده بود اما رئیس‌جمهور و رفیق نزدیکش، استیو ویتکاف، هنوز نتوانسته‌اند بر مبنای آن آتش‌بس به پیشرفتی دست پیدا کنند. در عوض کاخ‌سفیدِ ترامپ حمایت خود را نسبت به ازسرگیری حملات اسرائیل علیه نوار غزه اعلام کرد.
نوبت به ایران که می‌رسد، لفاظی‌های جنجالی و جنگ‌طلبانه ترامپ نشان‌دهنده این است که قصد ندارد از نیروی نظامی علیه ایران استفاده کند. مطالبات ترامپ از ایران که شامل جمع‌آوری کامل برنامه هسته‌ای، پایان حمایت از گروه‌های نیابتی و کاهش اساسی نیروی موشکی می‌شود، عملی نشد و حتی تا بعد از نخستین دیدار استیو ویتکاف با وزیر خارجه ایران نیز دوام نیاورد.
حالا به نظر می‌رسد که ترامپ علاقه‌مند است به توافقی تن بدهد که به‌شدت شبیه همان توافقی است که سال ۲۰۱۸ آن را نقض کرد. شاید برنامه جامع اقدام مشترک به برنامه جامع اقدام ترامپ تغییر نام بدهد و با عنوان عالی‌ترین توافق کنترل تسلیحات همه دوران‌ها معرفی شود. البته که چنین اتفاقی امری مبارک برای صلح جهانی است اما در عین حال می‌تواند فقط در حد لگد زدن به یک قوطی خالی در خیابان باشد و نهایتاً فقط به ارائه منابع جدید به نظام حاکم در ایران تبدیل شود.
برای هر رئیس‌جمهوری خیلی سخت است که در ۱۰۰ روز بتواند کار زیادی انجام دهد، اما ترامپ این‌گونه وانمود کرده بود که قرار است موفقیت‌های بسیاری در خاورمیانه رقم بزند. این‌گونه به نظر می‌رسد که برخلاف وعده‌ها، خیلی‌ها در حال باختن هستند.
فارین‌پالیسی در تحلیل دیگری نوشت: در سه ماه گذشته، ترامپ و تیمش گام‌هایی برداشته‌اند که حتی برخی از ناظران باتجربه را نیز شگفت‌زده کرده است: از سهل‌انگاری «وزارت بهره‌وری دولت» ایلان ماسک در بوروکراسی فدرال گرفته تا اعمال تعرفه‌های سنگین بر اکثر شرکای تجاری ایالات‌متحده. هرج‌ومرجی که اکنون از کاخ‌سفید سرچشمه می‌گیرد، روابط ایالات‌متحده با متحدان و دشمنان و همچنین برداشت‌ها از واشنگتن در صحنه جهانی را تغییر داده است.
بازسازی قوانین اقتصاد جهانی برای خدمت به دستورکار «اول آمریکا»ی رئیس‌جمهور ترامپ، نتایج به طرز چشمگیری بدی به همراه داشته است. سیاست تجاری ترامپ از تهدیدهای پوچ تا تعرفه‌های گسترده و سپس به عقب‌نشینی‌های تحقیرآمیز، آشفته کردن بازارها و از بین‌بردن اعتماد باقیمانده به رهبری اقتصادی ایالات‌متحده، تغییر کرده است. اگر دولت نتواند کمی نظم و انضباط به رویکرد خود بیاورد، ترامپ به هیچ‌یک از اهداف خود نخواهد رسید و ایالات‌متحده را فقیرتر و ضعیف‌تر خواهد کرد.
این‌بار، 100 روز اول ریاست‌جمهوری ترامپ، درست نقطه مقابل 100 روز اول ریاست فرانکلین روزولت در سال 1933 بوده است. در حالی که روزولت با ایجاد برنامه‌های دولتی و تقویت نهادهای ورشکسته به بحران اقتصادی که با آن مواجه بود، پاسخ داد، ترامپ از آغاز دوره دوم ریاست خود برای تخریب هرچه بیشتر نهادها استفاده کرده است. تاکنون، ترامپ چنان مصمم به دنبال کردن اهداف خود بوده است که حاضر شده خطر آشفتگی اقتصاد را به جان بخرد؛ همان‌طور که در اعلامیه او و سپس عقب‌نشینی جزئی از تعرفه‌های متقابل گسترده منعکس شد.
