به گزارش راه شلمچه، در حالی که در روزهای گذشته رسانه‌های اصلاح‌طلب و ضدانقلاب تلاش کردند تا با عملیات روانی هماهنگ، معدود شکست‌های تیم ملی کشتی آزاد ایران را به پای مدیر انقلابی فدراسیون کشتی بنویسند، شب گذشته برای اولین بار یک روز زودتر تیم ملی ما قهرمان جهان شد و به حسرت ۱۲ ساله پایان داد.
این جریان، حتی از فیلم نماز خواندن رئیس فدراسیون نیز نگذشت و آن را به ابزاری برای عقده‌گشایی تبدیل کرد تا ثابت کند مشکل آنها نه ورزش، که هویت انقلابی و باورهای دینی مدیران موفق است. در اقدامی هماهنگ، شبکه‌های معاند و بدنامی چون بی‌بی‌سی فارسی، سعودی اینترنشنال و من‌وتو نیز به خط شدند تا با فضاسازی‌های مسموم، این پیروزی ملی را به حاشیه برده و از علیرضا دبیر یک چهره منفی بسازند؛ غافل از آنکه کارنامه درخشان او، بهترین پاسخ به این لجن‌پراکنی‌هاست.
برخلاف ادعاهای پوچ منتقدان، آمارها به صراحت از یک تحول بنیادین در کشتی ایران پس از روی کار آمدن دبیر حکایت دارد. فدراسیون کشتی پس از سه سال تحقیرآمیز در دوران رسول خادم و کسب عناوین فاجعه‌بار چهارمی، نهمی و ششمی جهان، در سال ۱۳۹۸ به دبیر تحویل داده شد. نتیجه این تغییر به سرعت نمایان شد: کسب رتبه سوم جهان در ۲۰۱۹، دو نایب‌قهرمانی پیاپی در ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ و سرانجام، پایان دادن به حسرت ۱۲ ساله و ایستادن بر بام کشتی جهان در سال ۲۰۲۵، بالاتر از قدرت‌های سنتی مانند آمریکا.
این موفقیت‌ها تصادفی نبود؛ ساخت و تجهیز بزرگترین کمپ تمرینی کشتی جهان، ایجاد ثبات و پشتیبانی بی‌نظیر برای ورزشکاران، تنها بخشی از دستاوردهای مدیریتی است که بر مبنای «ما می‌توانیم» شکل گرفته و کسب بیشترین مدال تاریخ ورزش ایران در یک المپیک (۸ مدال در پاریس ۲۰۲۴) و حالا کسب ۷ مدال رنگارنگ از جمله ۲ طلا، ۲ نقره و ۳ برنز ثابت می‌کند که هجمه‌های اخیر نه یک نقد فنی، بلکه یک کینه‌توزی سیاسی علیه «سبک مدیریت انقلابی» است.
منبع؛ رجانیوز
